Doyumsuz ve Hoyrat

Hanımelleri yükselmek emeliyle

Sardıkça parmaklıkları çelikten kollar gibi

Zamanın gücüyle demirler istemsiz

Bebek ellerinden yumuşak oluverirler

Bir damla bal uğruna o hanımelleri

Az çekmediler komşuların ellerinden

O ellerden ikisi benimdi itiraf ediyorum

Umut etmek hatasında bulundum sonra

Kaburgalarım böyle eğildiler, boyum uzamayı bıraktı

Akıllanmaz bir tat arsızıydım bir diyeceğim yok

Gölgen büyüdükçe büyüdü, gece gündüz demeden

Her şeyi kapladı beni ayrı tutmak kaydıyla

Işık vurmayan yere gölge olmak haramdı

Zalim bir tat hırsızıydım, doyumsuz ve hoyrat

Hanımelleri dallarından birer birer eksildiler

Zaman hiçbirimizin dostu değil bunu da kabul ediyorum

Şimdi bütün yavru kediler senin suratını çalmış

Umut etmek hatasında bulundum affını diliyorum

Eğildim büküldüm çatır çatır çatladım hem

İnsanlık neymiş uçup gitti aklımdan

Gün gün üstüne, yaşamak bu

Mahallenin kedileri suratını almış

Pencereden suratını nazarıma çalmış